انتظار تاریخ سازی در جاکارتا ، اگر روز آخر، روز ما باشد - مجله سرگرمی

به گزارش خبرنگاران ، سعید آقایی ، آخرین روز بازی های آسیایی برای ورزش ایران روز موعود است. یک روز خاص که می تواند نام جاکارتا و هجدهمین دوره بازی های آسیایی را به تاریخ سنجاق کند. کاروان ایران در این دوره نتایجی آمیخته به بیم و امید داشته. درخشش همیشگی رشته های سنتی نظیر کشتی، وزنه برداری، رشته های رزمی و غافلگیری با کبدی، دوومیدانی و سنگ نوردی، سبد ایران را لبالب از مدال نموده اما هنوز برای رسیدن به قله تاریخ چند گام دیگر باقی مانده. گام هایی که می تواند در واپسین روز هجدهمین دوره، طی گردد تا به قله برسیم. 19 طلا تا اینجا در سبد ایران است اما برای گذشتن از سد رکورد 21 طلای دوره قبل، هنوز فرصت باقی ست.

امروز ورزش ایران دو فینال فوق حساس پیش رو دارد؛ والیبال برابر کره جنوبی و بسکتبال برابر چین. دو فینالی که می تواند یک حسن ختام رویایی در بازی های آسیایی برای ما باشد. والیبال و بسکتبال در تمام این سال ها به اندازه ای پیشرفت نموده اند و بالا رفته اند که دیگر قاره پهناور برای آنها کوچک گردیده و قهرمانی بدیهی ترین اتفاق برای آنها در قاره محسوب می گردد اما بازی های آسیایی حکایت متفاوتی با تورنمنت های قاره ای دارد. آنجا که ارزش طلا فراتر از یک قهرمانی است و تاثیر قابل ملاحظه ای بر صندلی کشورها در رده بندی خواهد داشت. بنابراین والیبال و بسکتبال برای چنگ زدن به طلا و قهرمانی، کار ساده ای پیش رو ندارند. والیبال برای تکرار قهرمانی دوره قبل باید کره را شکست دهد، تیمی که اگرچه روی کاغذ حریف ما نیست اما می تواند ما را به دردسر بیندازد، اگر بخواهیم با آسان گیری از پیش خود را برنده و قهرمان بدانیم. بسکتبال اما برای قهرمانی باید به جنگ تاریخ برود. 40 سال است طلای بسکتبال بازی های آسیایی یا به چین می رسد یا کره جنوبی و این دور باطل باید امروز شکسته گردد. در دوره قبلی ما تنها چند ثانیه با شکستن این طلسم دیرپا فاصله داشتیم اما میزبان از لغزش ما و شرایط میزبانی استفاده کرد و طلا را از زیر سبد ایران ربود. تیمی که این بار در نیمه نهایی به سختی تقاص فینال چهار سال قبل را پس داد اما حریف فینال بی تردید بهترین تیم رقابت هاست؛ چین که با ستاره های ریز و درشتش سودای قهرمانی در سر دارد اما بسکتبال تنها به تاریخ سازی می اندیشد و می خواهد کار نیمه تمام دوره قبل را تمام کند. مبارزه ایران - چین البته نبردی است دوگانه؛ نبردی که امروز در واترپلو نیز تکرار می گردد. جدال برای کسب مدال برنز، نبردی که البته برای ما باز هم نشانه ای از تاریخ را داراست. تیمی که قریب به نیم قرن در حسرت مدال باقی مانده و امروز فرصت دارد تا این حسرت را انتها دهد. واترپلو در چند وقت اخیر رشد محسوسی داشته و حالا این پیشرفت با مدال بازی های آسیایی تکمیل خواهد شد تا بعد از 44 سال دوباره واترپلو را روی سکو ببینیم. در میان تمامی آرزوهای ریز و درشت روز آخر، عاشقانه ترین نگاه ما به نوشاد عالمیان دوخته گردیده؛ نابغه چپ دست بابلی که در رقابت های انفرادی شاهکار کرد تا با سه برد تماشایی، تنیس روی میز بعد از نیم قرن مدال بازی های آسیایی را در دسترس ببیند. نوشاد برای تکمیل شاهکار خود در نیمه نهایی لین گائو یوان از چین را پیش رو دارد و می تواند با یک برد دیگر برای همیشه نام خود را به تاریخ سنجاق کند. تنیس روی میز در بازی های آسیایی 1958 توکیو برنز تیمی و در بازی های آسیایی1966 بانکوک با بزرگ زاده برنز انفرادی را تجربه نموده و حالا نوشاد در لبه تاریخ سازی ایستاده. ستاره ای که می تواند مهم ترین مدال تاریخ تنیس روی میز را به سینه بزند اما نوشاد حتی اگر سوم هم گردد، برنز او نیز مهم ترین برنز تاریخ ورزش ایران در بازی های آسیایی خواهد بود. در روز آخر به تداوم مدال های قایقرانی نیز امید داریم، رشته ای که در میان مدال های رنگارنگش جای یک طلا خالی است و چه خوب اگر در روز آخر یک طلا از آب های جاکارتا صید کنیم. جاکارتا جای تاریخ سازی برای ورزش ایران است، اگر روز آخر روز ما باشد.

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما